Lets Put In Hands Together To Save Our Beautiful Culture, Society,Religion, Language and Our Recognition..Listen Rajbanshi Songs...>O Ge Beti Jaasis Ge..... # Naya Saalat...

डोमालाल राजवंशी रंगशाला लाई १४ बिगाह जग्गा दाता परिवार सुकुम्बासी

 कुनै समय गाउँकै धनी, अथाहा जग्गा जमिन भएको अनि सम्पन्न ब्यक्तिका  रुपमा परिचित थिए झापा बिर्तामोडका डोमालाल राजवंशी ।

उनी डोमालाल राजवंशी रंगशालाका जग्गा दाता पनि हुन् । उनका परिवार अहिले सुकुम्बासी भएर दयनीय जीवन बिताइरहेका छन् भन्दा तपाईँलाई पत्यार नलाग्ला । डोमालाल राजवंशीले रंगशाला निमार्णका लागि देवी गुठीका नाममा १४ बिगाहा जग्गा दान दिएका थिए । जग्गा दान दिएकै कारण अहिले त्यो रंगशाला डोमालाल राजवंशी रंगशालाका रुपमा चिनिन्छ । तर तिनै दानवीरका परिवार अहिले सुकुम्बासी भएका छन् ।
बिर्ताबजारदेखि झण्डै एक किलाेिमटर दक्षिण–पश्चिम लस्करै बनिएका सुकुम्बासी बस्तीको बीचमा डोमालालका नाति भिमबहादुर र छविलाल सानो घर बनाएर बसेका छन् । डोमालाल राजवंशीका दुई छोरा गजेन्द्र र दिपेन्द्रको मृत्यु भैसकेको छ । ९० वर्षीया छोरी  सम्पती राजवंशी पनि कष्टपूर्ण जीवन बिताइरहेकी छिन् । जसलाई खान लाउन दिने र स्याहार गर्ने कोही छैन ।  अनि डोमालालका नाति भिमबहादुर र छबिलाल अहिले बिर्तामोडमै भारी बोक्ने भ्यान चलाएर गुजारा चलाइरहेका छन् ।

भिमबहादुर आफ्नो परिवारको पेट पाल्न भाडामा लिएको तीन चक्के भारी ओसार्ने भ्उान चलाउछन् । उनी भन्छन्, ‘दिनभरि  भ्यान चलाएर कहिले २ सय, कहिले ३ सय कमाई हुन्छ, कहिले त्यो पनि हुँदैन, अनि त्यही कमाईले भ्यानको भाडा दैनिक ६० रुपैयाँ तिरेर एक–दुई केजी चामल र सागसब्जी बोकेर घर जान्छु, बचत त के हुन्छ र आजकल मान्छेहरुले सिटी रिक्सा र अटो खोज्छन् भ्यानमा त कमाई नै छैन, परिवार पाल्न नि गाह्रो छ ।’ परिवारको गुजारा चलाउन भिमबहादुरकी श्रीमतीले पनि सघाउँछिन् । उनी नजिकैको बिर्ताबजारमा चप, ढुङरी, पकौडा बनाएर बेच्छिन् । दुई जनाको कमाईले खान लाउन पनि धौधौ हुने गरेको भिमबहादुरको भनाई छ ।
डोमालालका अर्का नाति छविलाल पनि अर्काका घरमा मजदुरी गरेरै गुजारा चलाउँछन् । छविलाललाई पनि छोराछोरी पढाउन र घर खर्च टार्न धौधौ नै पर्ने गरेको बताउँछन् ।
डोमालालकी छोरी सम्पती अहिले ९० वर्षकी पुगेकी छिन् । बुढेसकालले थलिएको अवस्थामा उनको स्याहार गर्ने कोही छैन । तर हातमुख जोड्नलाई उनी सागसब्जी लिएर बजारमा लगेर बेच्ने गर्छिन् ।
डोमालाल राजवंशीको योगदान झापाको खेलकुदको विकासका लागि अतुलनीय छ । उनले दिएको १४ बिगाहा जग्गामा रंगशाला त निर्माण भयो नै, यही रंगशालाले केही राष्ट्रिय खेलाडीहरु पनि उत्पादन गर्यो । तर जसले यत्रो योगदान दियो, तर यही मैदानमा राष्ट्रिय स्तरको फुटबल प्रतियोगिताहरु आयोजना भइरहँदा आयोजकले ती दानवीरका योगदान बिर्सिएका छन् । भर्खरै यही फागुन २८ गते मोफसलकै सर्वाधिक पुरस्कार राशीको तेस्रो झापा गोल्डकप यही मैदानमा सम्पन्न भयो ।  गोल्डकप आयोजनाका लागि सहयोग गरेका व्यक्ति, पूर्व खेलाडीसहित दर्जनाैँ सम्मानित भए ।
थोरै पैसा सहयोग गरेका व्यक्ति सम्मानित भैरहँदा ४ तिर फर्काइएका माइकबाट निस्किएका आवाज रंगशाला पछाडि घरमा बसिरहेका डोमालालका नाति भिमबहादुरसहित तिनका परिवारका सदस्यको कानमा पुग्दा उनीहरुको मन कटक्क खायो । त्यो सम्मान कार्यक्रममा रंंगशालाका जग्गादाता दानवीरका परिवारको सम्मान त परैको कुरा नाम समेत लिन जरुरी ठानेनन् आयोजकले । दानवीर डोमालाललाई एक पटक पनि सम्झिन आवश्यक ठानेनन् । जग्गा दाता स्वर्गीय डोमालाल राजवंशीका नाति भिमबहादुर आफ्नो बाजेले गरेको योगदानको कदर नहुँदा र सम्बन्धित पक्षले बिर्सिँदा मन खिन्न हुने बताउँछन् ।
यहाँका स्थानीय निकाय, फुटबल आयोजक परिवार, अनि देवी गुठी जसको नाममा जग्गा छ उनीहरुले नै स्वर्गीय दानवीर डोमालाल राजवंशीको योगदान बिर्सिँदा दानवीर राजवंशीका परिवारसहित अन्य दानवीरको पनि अवमूल्यन भएको छ ।
आफ्नो भावि सन्ततिको भविष्यको ख्याल नगरी १४ बिगाहा जग्गा दान दिने दानवीरको बेवास्ता तिनका परिवाको अवस्था प्रतिको वेवास्ता, तिनै मैदानमा ठूला प्रतियोगिताहरु आयोजना हुँदा जग्गादाताको नामसमेत नलिनु र उनका परिवारले त्यो मैदानमा पसेर प्रतियोगिता हेर्न टिकट काटेर हेर्नुपर्ने कति ठिक हो ? उज्यालो अनलाइन बाट……
 

1 comment:

  1. Very often , stories like that of Mr Dalmal Rajbonhshi can be heard.
    As saying goes time and tide waits for none. Time can be very cruel and it can be very rewarding also. The secret lies , how we use it. Nevertheless, it is true that , people forget the contribution and sacrifices of others. It is a true fact of mankind. To some extent the contributions are remembered by the same generations people. But new and next generation will not remember , even they find it irritating to mention those facts.
    Whatever it may be , my intention here is to share few feelings
    1. We should adjust and adopt our feelings, thoughts and activities as per need of the time and situation.
    2. There should be some degree of foresightedness in our activities. Nobody knows what will lies ahead. So to face any kind of situation , we should have resource.
    3. Time has changed , so also our living standards and day to day activities of life.
    4. To earn a better livelihood at least in lower income group, some kind of vocational education is required such as motor mechanic , diesel mechanic, electrician, welders, fitters, TV mechanic etc etc.
    5. We have to modernize agriculture to the possible extent using latest machines and ideas.
    6. Better livelihood can be also be earned through small scale farms of animals like goat, pig , duck ,hen, quails and fisheries etc etc. also through vegetable and fruit gardens etc.

    ReplyDelete